Landgoed GROENOUWE



Door het wegvallen van de inkomsten uit de suikerindustrie door de economische crisis in de jaren 30, en door het verlaten van Indië naar aanleiding van het overlijden van Emilie Broese, werden de kosten voor Groenouwe onbetaalbaar. Hierop werd besloten om het huis te verpachten, waarna het als hotel in gebruik genomen werd. Veel Loenenaren werkten in Hotel Zilven, zoals het hotel genoemd werd.

De zusters Grimmelt, welke op Groenouwe gewerkt hadden verhuisden naar het tuinmanshuis. Zij begonnen hier een pension wat de naam "Cleria" kreeg.

Tuinzijde Groenouwe
In de oorlog werd door de Duitse bezetter Groenouwe gevorderd. Het werd door hen gebruikt voor het onderbrengen van gewonden.
Ondanks de aanwezigheid van de bezetter werden op het terrein van Groenouwe in een ondergrondse hut onderduikers verborgen gehouden.

Helaas ontstond er vlak voor de bevrijding een brand. Volgens verhalen zou een Duitse soldaat welke in de toren op wacht stond een brandende sigaret per ongeluk op het rietendak hebben laten vallen. Wat begon als een kleine brand werd al gauw onblusbaar groot, mede doordat het Duiste leger net alle waterpompen buiten gebruik had gesteld, waarmee Groenouwe verloren ging. De ruïne is nog tijden lang blijven staan, tot afbraak volgde.

Ruïne Groenouwe
Bij de brand in Groenouwe bleef het echter niet. Een schoorsteenbrand in 1946 legde Cleria in de as. Het duurde tot 1950 tot het werd herbouwd.

Het nieuwe gebouw werd Zilvenspreng genoemd, naar de beek die het zwembad voed. Zilvenspreng is kleiner van opzet dan Cleria, hoewel dat op het eerste gezicht niet zo lijkt. Een terras achter Zilvenspreng maakt echter duidelijk dat het sowieso enkele meters in de lengte scheelt terwijl het uiterlijk echter niet veranderd is.

Zilvenspreng
Het interieur is simpel, de wandbekleding bestaat uit donker eikenhouten panelen, er is een toog tussen de zitkamer en de eetkamer. Verder herinnert veel aan de historie van Groenouwe. Een foto van het hoofdgebouw hangt op een prominente plaats, terwijl de in de schoorsteen ingemetselde bronzen plaquettes herinneren aan de stichters: Wolter en Emilie Broese.
Plaquettes

Het nieuwe Zilvenspreng.

Overblijfselen. Klik op de foto voor een vergroting.
Naast Cleria stond een soort houten prieel, Pendopo genaamd. Hier kon men buiten zitten, ondanks regen. In de oorlog is dit dicht getimmerd, met twee ramen en een deur, zodat de familie van Straaten hier kon verblijven. In de jaren tachtig is het afgebroken, omdat het hout was opgegeten door houtworm. De fundering ligt er nog steeds.




Van het huis Groenouwe is slechts een klein deel bewaard gebleven, samen met de fundamenten. Het grootste deel van de fundmenten is begroeid, vooral aan de achterzijde (tuinzijde) zijn de restanten nog goed zichtbaar. De trap naar het terras welke na de sloop van de ruïne is overgebleven is hierboven afgebeeld.





De Garage is nog geheel in tact, en wordt bewoond door de beheerder van het landgoed. Alle oude details zijn hier bewaard gebleven, zoals de glas-in-lood ramen en de grote, scharnierende garage deuren. Momenteel zijn op landgoed Groenouwe deze restanten van de glorietijd nog terug te vinden. Overigens is het landgoed slechts beperkt toegankelijk: het is verboden zich rond de gebouwen te begeven.





De garage.


Binnen zijde van de garage.






Het zwembad wordt gevoed door de Zilvenspreng, welke iets ten zuiden van landgoed Molenbeek ontspringt. Voor het zwembad wordt de spreng gesplitst in twee kanaaltjes. Het water kan door middel van schuiven, die in de bruggen zijn gemaakt, worden gestuurd naar het zwembad, of naar het andere kanaal, zodat het zwembad niet 'overloopt'. Om leeglopen van het zwembad te voorkomen is het afvoerkanaal ook afsluitbaar.

Ondanks de aanwezigheid van het Duitse leger op Groenouwe hebben twee parachutisten, die tijdens de Slag om Arnhem op een verkeerde plek landden, ondergedoken gezeten op het terrein. Hierover gaan twee verschillende verhalen, namelijk dat zij zich verscholen hielden in de kleedhokken van het zwembad, houten barakken, en het verhaal dat zij een soort hut gebouwd zouden hebben onder één van de bruggen rond het zwembad.




Tijdens de oorlog werd het zwembad trouwens vooral door Loenenaren gebruikt, en in de jaren 90 werd het kanalenstelsel gerenoveerd.

Brug over één van de sprengen die voor aan-
en afvoer van water zorgen.


Het laatst gebouwde huis op het landgoed is "Het Stekje", wat voor kleindochter Santi (Geertruida Louisa Schreuder van de Coolwijk 1898-1982) en haar echtgenoot Otto van den Toorn (1897-1967) in 1936 werd ontworpen en gebouwd door neef Marinus Broese van Groenou. Dit in tegenstelling tot de overige gebouwen, die allen ontworpen werden door Dolf. Tijdens de oorlog werd aan Joodse onderduikers, het echtpaar Souget en hun kinderen, onderdak geboden door de familie Coops, die hier tijdelijk zijn intrek had genomen.



vooraanzicht van Het Stekje.
Deze maquette van Groenouwe geeft een schitterende indruk van Groenouwe.






Klik hier om terug te gaan naar de vorige pagina.



door deze pagina te bezoeken gaat U accoord met de disclaimer